استاندارد های پـیچ و مـهره:

در حوزه استاندارد های پـیچ و مـهره ؛ در آیین نامه های طراحـی سازه های فولادی ، دو نوع اتصال اتکایی  و اصطکاکی  معرفی شده است و مهمترین پارامتر درعملکرد اتصال های اصطکاکی ،ایجاد نیروی پیش تنیدگی در پیچ ها می باشد.

بنابر این پیچ هایی که در اتصـال های اصطکاکی مورد استفاده قرارمی گیرند باید شرایط مکانیکی و هندسی مشخص متمایزی ازدیگر پیچ ها داشته باشند ، که امکان ایجاد پیش تنیدگی را در آن ها بوجود آورد .

در حوزه استاندارد های پـیچ و مـهره ؛ آیین نامه های طراحی مانند AISC   و EUROCODE  در این مورد به استانداردهای :  ASTM، ISO و BS EN ISO  ارجاع داده اند و پیچ های قابل پیش تنیدگی را  متمایز از پیچ های غیر قابل  پیش تنیدگی دانسته اند . در صورتی که مبحث دهم مقررات ملی ساختمان ، وجه تمایزی  برای پیچ های پر مقـاومت از نظر قابلیت پیش تنیدگی قائل نشده است که این  مساله باعث بروز مشکلات اجرائی زیادی در نصب سازه های فولادی در کشور شده است .

این مطلب لزوم ارائه استانداردهای هندسی و مکانیکی برای پیچ های پر مقاومت از نظر قابلیت پیش تنیدگی را پررنگ تر می سازد .

درجه بندی استحکام پیچ ها

درجه بندی استحکام پیچ ها، پیچ ها براساس استحکام کششی درجه بندی شده و درجه بندی استحکام پیچ در سیستم متریک Property Class نامیده می شود. “طبقه بندی مکانیکی” در سیستم ISO در استاندارد  EN  ۲۰۸۹۸   قسمت ۱ و ۲ به نمایش گذاشته شده است.

درجه بندی استحکام مهره:

مهره ها نیز مانند پیچ ها دارای درجه بندی استحکام (درجه بندی استحکام مهره) است. یکی از دلایل آن، این است که عمل محکم کردن پیچ ها تا حد گشتاور لازم؛ بدون نگرانی از هرز شدن رزوه ها صورت گیرد. مهره ها نیز به ۹ درجه تقسیم میگردند:   ۱۲،۱۰،۹،۸،۶،۵،۴،۰۵،۰۴٫